De een noernt ze ‘bastaard’ bijen, de ander spreekt over ‘huis-, tuin- en keuken-’ of zwarte bijen. Allen bedoelen ze hetzelfde. De bewuste liefhebber van de nakornelingen van het hier oorspronkelijke bijenras irnkert met het Landras; hij geeft hierrnee aan dat deze bij rneer is dan ‘zornaar’ een restant uit vroegere tijden. In Twente doen ze dat imkeren met het landras sinds tien jaar in groepsverband. Eerst waren het individuele irnkers, die zich bezig hielden met selectie van gewilde eigenschappen bij deze bijen. lrnkerclub “t Landras’ is daaruit voortgekornen. Ondanks hun grote inspanningen en een flink aantal actieve leden en belangstellenden, vinden ze zelf, dat er voor dit werk, waarmee overigens rneerdere groepen in Nederland bezig zijn, te weinig aandacht bestaat. Lijtwich Asbreuk: ‘Sorns hebben we het gevoel, dat het landras bewust uit de aandacht van irnkers wordt gehouden. We lezen en horen we1 erg veel over carnica en Buckfast. En dat terwijl toch nog altijd zo’n tachtig procent van de irnkers met de gewone bij werkt. Wat de rnotieven daarvoor zijn weet ik niet. Wat wij ook proberen, het lijkt ons niet te lukken daarin verandering te brengen. Men voelt zich vaak yat achtergesteld.’